Лимар, познат и како Пачарот, е вешт занаетчија кој продолжува со занаетот што го пренесувал неговиот татко Илија повеќе од 65 години(1959). И покрај предизвиците како што е опустошувањето на чаршијата од пожар, проследено со нејзина реконструкција, Александар Сајков опстојува во својот занает. Сепак, со оглед на тоа што во градот останаа само четири лимари и мал интерес од помладата генерација, иднината на оваа традиционална трговија е неизвесна. Приказната на Лимарот е важен дел од историјата на Битола и нејзиното зачувување е од суштинско значење за идните генерации да ги ценат и негуваат своите наследства.

Македонските народни носии се втемелени во вековна традиција, составен дел од материјалната култура на македонскиот народ и значаен аспект на народното уметничко наследство. Овие уметнички творби, создадени како колективна придобивка на македонскиот народ, се носители на богатиот културен и идентитетен наслед на регионот. Преку вековите, носиите на народните носии се пренесувале од поколение на поколение, интегрирајќи различни елементи од културните влијанија што се среќавале во овој дел од Балканот.

Битолскиот народен музеј, сместен во некогашното битолско Воено училиште, основано во 1847 година, е централна културна институција. На 18 февруари 1934 година, д-р Антун Жегура и Иван Канјух го иницираа основањето на општински музеј во Битола, со цел да се зачуваат културните артефакти. Општинското собрание одлучило да се формира музејот, а бил формиран иницијативен одбор, во кој имало значајни личности како владиката Никола Велимировиќ. Музејот првично бил сместен во изнајмени простори, фокусирајќи се на археолошки и етнографски предмети. Во 1949 година се пресели во нова зграда на улицата Маршал Тито. Овој музеј, наречен „Градски музеј на општина Битола“, одигра витална улога во зачувувањето на богатото културно наследство на регионот.

Офицерскиот дом, познат како Сарај на Абдулкадир Паша, знаменитост во Битола, e изграден помеѓу 1909-1919 година. Првично наменет за османлиските офицери, станал културно-историски споменик наречен Дом на ЈНА. Инициранo од администраторот на Битолскиот вилает, Абдул Керим Паша, изградбата започнла во 1909 година и завршила во 1919 година. Во 2021 година, Офицерски дом беше повторно отворен како реновиран културно-историски објект. Буџетот за реконструкцијата на објектот и неговата околина беше обезбеден од проектот за локална и регионална конкуретноста преку ЕУ фондови и од Општината Битола. До ден денес, со украсни кули и топови кои потсетуваат на тврдина, зрачи со грандиозност и елеганција низ високите тавани и големите прозорци.

Битолскиот Пазар е најголем пазар на балканот со 7000 м2 со документиран доказ за постоење на пазар од 1947 според историскиот архив во Битола. Претставува жив калеидоскоп на културното богатство, кој ги мами посетителите со својата раздвижена енергија и живописни нијанси. Пазарот, полн со историја, ги повторува традициите од минатото, бидејќи локалните продавачи, над 400 тезгаџии, гордо прикажуваат низа свеж зеленчук, овошје и зачини. Битолскиот Пазар е доказ за динамичните културни размени на градот и продолжува да биде просперитетен центар каде историјата, вкусовите и традициите се спојуваат.

Прв пат изградена во 1664 година од Махмут Беј кога Битола беше позната како Манастир за време на Отоманското владеење. Популарната легенда вели дека турците собрале 60.000 јајца и лушпите ги измешале со градежен малтер со кој ја изградиле кулата. Потоа повторно била реновирана во 1830 година. Саат кулата се наоѓа во центарот на градот кај северниот дел на главната улица Широк Сокак на неколку чекори од плоштадот Магнолија.

Македонските народни носии се живописни одрази на културната разновидност на регионот, украсени со сложени везови и симболични мотиви. Секоја облека раскажува уникатна приказна, прикажувајќи го богатото наследство на нашата држава. Овие костими, прецизно изработени од вешти занаетчии, се носат со гордост за време на свадби, фестивали и културни прослави, служејќи како врска со минатото и извор на поврзување во заедницата. Од накитените наметки до рачно ткаените престилки, секој детаљ носи длабоко културно значење, зачувувајќи ги традициите кои се пренесуваат низ генерации. Во денешниот модерен свет, зачувувањето на македонската народна носија е клучно за одржување на културниот идентитет на нацијата.

Зачекорете во безвременскиот свет на Сатчија Марвин, каде што занаетот прецизно се негува од 1976 година. На чело е Александар Анастасов, љубезно познат како Саше Сатчијата. Тој е мајсторски часовничар чија експертиза опфаќа децении. Наследството на Сатчија Марвин доаѓа од Миле, таткото на Александар, кој го наследил занаетот од неговиот брат — вешт часовничар обучен во Русија. Откако се вклучил во трговијата во 1997 година, Александар неуморно ги усовршувал своите вештини, прифаќајќи ги современите техники и технологии додека ја негува безвременската уметност на традиционалното производство на часовници. Сигурно е дека сè додека има часовници за поправка и приказни за раскажување, Саше Сатчијата ќе биде во старата битолска чаршија.

Шапкар Борсалино, занает кој опфаќа импресивни 150 години и четири генерации! Горан Ѓоргиевски чекори по стапките на своите предци и ја продолжува традицијата на своето семејство. Неговиот татко споделува дека уметноста на правење капи значително се разликувала во негово време во споредба со современите практики. Првично, шапките биле прецизно изработени рачно, со материјали добиени локално од Битола, а процесот вклучувал користење на сопствени машини за шиење и сето тоа било направено независно. Посветеноста на Горан за зачувување на ова наследство е очигледна, осигурувајќи дека секоја капа ја задржува безвременската елеганција и квалитетна изработка што го дефинира Борсалино. И покрај променливиот пејзаж на индустријата, таа останува цврста во својата посветеност да обезбеди исклучителни облеки, осигурувајќи дека наследството ќе живее со генерациите што доаѓаат.

Душко Павловски, искусен кројач со извонредно 70-годишно искуство, ја отелотворува суштината на безвременската изработка. Неговото патување започна како млад чирак, усовршувајќи ги своите вештини под водство на познат кројач. И покрај тоа што неговите родители не му дозволиле понатамошно образование , Душко се впушти во претприемништво, основајќи сопствен бизнис со шиење. Веќе половина век, Душко е постојано присутен во неговата продавница, која ја нарекува свој дом од 1974 година. Денес, на 85 години, Душко продолжува да ја краси својата продавница со своето присуство, неуморно работејќи на преправки на готова облека.И покрај отсуството на наследник кој ќе го продолжи неговото наследство, Душко останува без конкуренција во својот занает. Додека неговите два сина живеат во странство, посветеноста на Душко на неговиот занает останува непоколеблива. Душко има намера да продолжи со својата работа онолку долго колку што му дозволуваат рацете и срцето, оставајќи неизбришлив белег од историјата на својот град.

Во старата битолска чаршија, продажбата на храна на отворено плете приказна за културна фузија преку примамливи ароми и вкусови. Меѓу улици со калдрма, продавачите ги прикажуваат традиционалните македонски деликатеси што го одразуваат различното кулинарско наследство на градот обликувано од отомански, грчки и други влијанија. Додека посетителите ги пробуваат овие вкусни задоволства, тие се транспортираат назад во времето, следејќи ги стапките на трговците и патниците кои некогаш ги посетувале овие историски улички. На овој жив пазар, продажбата на храна на отворено не само што го задоволува гладот, туку служи и како жив доказ за богатата историја на Битола и трајното наследство на нејзината раздвижена чаршија.

Иконографот во Старата чаршија служи како безвременски доказ за вековното културно и религиозно значење. Сместен среде калдрмата и историската архитектура, овој свет простор ги повикува посетителите да истражуваат во богатата таписерија на македонското наследство. Со генерации, занаетчиите прецизно изработуваат икони, при што секој потег на четката е проткаен со посветеност и почит. Овие ремек-дела, добиени од локални материјали и традиционални техники, го надминуваат времето, нудејќи погледи во духовната душа на Битола.

Стојан Грнчарот и неговата сопруга Парижанка Котевски, динамичното дуо зад долгогодишната традиција на изработка и продажба на земјени производи. Пред седумдесет години, таткото на Стојан ги поставил темелите на ова патување, инспириран од искусни занаетчии кои работеле со глина. Заинтригиран од занаетот, Стојан решил да го следи примерот на својот татко. Нивната страст за земјени производи е голема, привлекувајќи постојан прилив на желни купувачи. И покрај присуството на конкуренција, тие напредуваат на пазар каде побарувачката е изобилна. Приближно дваесет индивидуи се занимаваат со продажба на овие земни богатства, секој од нив остава посебен впечаток на раздвижениот пазар. Додека помладите членови на нивното семејство се двоумат да ја продолжат традицијата, Стојан и Парижанка остануваат цврсти, посветени на својот занает онолку долго колку што можат. Скоро дваесет години, тие го заземаат истото место на Маас Пазарот во Битола.

Ајдар Кади џамијата, или позната како Гази Хајдар Кади, се воздигнува меѓу училиштето „Тодор Ангелевски“ и Дебој Амам во Битола. Изградена во 1565 година од Гази Хајдар Кади-ефенди, претставува грандиозен примерок на класична отоманска архитектура. Позната уште како „Принцеза на Балканот“. Џамијата беше и погодена во Првата светска војна, а по сто години уништување и оштетување , во 2014 година започна реставрација.

ЈП “Пазари” Битола сака да ве запознае со прекрасните продавачи на цвеќиња на зелениот пазар. Нашите продавачи на цвеќиња имаат различни прекрасни цветни аранжмани кои ќе ви донесат здив на живот и ќе ви овозможат да ја доживеете животната убавина во вашиот дом или канцеларија.

Димитар Јошевски, цврста фигура на битолската берберска сцена, се зафати со својот занает во 1967 година, издлабувајќи ја својата ниша како независен бербер и покрај тоа што немаше семејни врски со оваа професија. Во текот на пет децении, тој беше сведок на одливот и протокот на трендовите од границите на 2-3 различни дуќани. Вредната работа на берберот Димитар остана, иако некогашната раздвижена трговија со текот на времето опаѓа. Денес, чувството на разочарување владее додека интересот за занаетот опаѓа. Додека некои млади се впуштаат во овој занает, нивниот пристап нема почит кон старите начини. Без наследници да го наследат неговото наследство, Димитар се бори со неизвесната судбина на неговиот сакан занает, потресен доказ за променливите бранови на времето и традицијата.

Црквата Св. Богородица се наоѓа во Битола покрај училиште Св. Кирил и Методиј и истата е втора по големина во градот со посебен акцент на ентериерот што ја дели од другите цркви. Црквата претставува традиционален тип на сакрален објект кој е карактеристичен за овој регион во 19ти век. Иконостасот во оваа црква се состои од делови на иконостасот од црквата Св. Димитрие од с. Магарево како и делови од иконостасот од црквата Св. Богородица во с. Трново.

Светиот великомаченик Димитриј Солунски е православна црква во Битола. Изградена во 1830 година како трибродна базилика со странични галерии, а камбанаријата додадена во 1936 година. Иконостасот е изработен во позлатена резба од македонски мајстори. Во 2005 година, конзерваторите откриле непозната фреска со Исус Седржител на сводот, долго време скриен под црнила од свеќи. Затоа, ова откритие ја означи значајноста на црквата како историски уникат.

Битолските боемски меанџии отелотворуваат шармантна традиција, проткајувајќи ги улиците на градот со уметнички дух. Овие слободоумни души,придонесуваат за битолската културна таписерија. Со безгрижно одење, тие се движат по историските улички, оставајќи траги на креативност во нивните очи. Битолската боемска традиција го опфаќа уметничкото чукање на срцето на градот. Во секој агол одекнуваат одгласите на боемските меанџии, додавајќи му чуден шмек на битолскиот културен пејсаж.